Wat als onze dierbare viervoeters sterven? Verdwijnen ze in de kliko of een destructiebedrijf? Ja, met de meeste van onze harige vrienden, gebeurt dat, zeker met vogels en vissen. Al zijn er ook die een tuingraf krijgen, daarop staat dan vaak een kei met hun naam of zelfs een kruis.
Dierenbegraafplaats Klaverweiden, Hoevelaken.
Maar dat is niks. Er zijn er ook bij wie hond of kat zo nauw aan het hart ligt dat ze na het overlijden van de trouwe viervoeter een eervolle begrafenis regelen. Dan komt er een heuse kist aan te pas, die verdwijnt in een graf op een dierenkerkhof waarvan er in Nederland enkele tientallen zijn.
Voor een impressie bezocht ik dierenbegraafplaats Klaverweiden aan de rand van
Hoevelaken. Hier liggen vriendjes die er voor hun baasjes werkelijk toe 
deden. Denk aan een poes die naast je in bed lag of een hond die je speelmakker was. Ze liggen begraven onder mooie stenen, vaak voorzien van een aangrijpende tekst, soms ligt op een graf het laatst gedragen kattenhalsbandje of de laatste hondenriem.
Kom je daar ’s
avonds even voor acht, dan staan er soms vrouwen te huilen, de handen gevouwen, de ogen vol tranen, ja, het is duidelijk, ze hebben veel leed te sjouwen.
De dierenbegraafplaats is een rustige plek die regelmatig wordt bezocht uit eerbied voor het overleden huisdier.
In sommige graven liggen meerdere honden of katten van het hetzelfde baasje begraven. Het woord overdreven bestaat hier niet. Ze waren allemaal oprechte vrienden, vrienden voor het leven, waarvan voorgoed afscheid genomen is.