Als reiziger wil ik het klassieke Griekenland leren kennen. Daarvoor ben ik half september naar het schiereiland Peloponnesos gegaan. Hier liggen de oeroude plaatsen Argos, Epidaurus, Korinthe, Mycene, Olympia en Sparta. De Peloponnesos is genoemd naar de Griekse mythologische held Pelops. Overal hoge bergen en olijfbomen, daartussen de ruines van een lang vergane glorie, die tevens het begin van onze beschaving markeren.
Kanaal van Korinthe.
Stormwinden aan de zuidkant van de Peloponnesos hinderde de scheepvaart en daarmee de handel. Om de gevaarlijke zuidpunt van het schiereiland te omzeilen bestonden er al ver voor Christus plannen voor een lijnrecht kanaal tussen de Golf van Korinthe en de Golf van Egina. Maar het orakel van Delphi ontraadde die plannen.
Aanleg van het Kanaal van Korinthe eind negentiende eeuw.
In de negentiende eeuw kwam het er toch van. In 1882 begon het werk onder leiding van de Hongaarse ingenieur Vojtech Gerster. Zeven jaar later lag er tachtig meter diep tussen de rotsen een ruim zes kilometer lange waterverbinding die de vaarweg tussen Piraeus en de Golf van Egina aanzienlijk verkorte.
Tegenwoordig is het Kanaal van Korinthe vooral een toeristische attractie. Veel scheepvaart gaat er nu niet meer door. Grote containerschepen mijden deze ondiepe route. Van de nog altijd aanwezige stormen op de zuidpunt hebben die geen last.
Rio-Antirrio tolbrug
Behalve de landengte van Korinthe is er sinds 2004 nog een vaste verbinding met de rest van Griekenland, dat is de Rio-Antirrio tolbrug, een kolossaal bouwwerk met een lengte van ruim 2,8 kilometer waarvan ruim 2,2 kilometer wegdek aan kabels boven de Golf van Korinthe hangt. Maar als je weet dat dit een aardbevingsgevoelig gebied is en de Golf diep dan lopen bij het aanschouwen van de brug de rillingen over je rug. Door de hoge tol – 13,50 euro – kiezen de meeste automobilisten voor de oude vertrouwde en veel goedkopere veerboot.
Nafplion
In de haven van de oude Griekse hoofdstad Nafplion – in 1833 werd Athene de hoofdstad – lag in de oudheid de vloot van Agamemnon, de koning van Mycene. In de bronstijd – 2200 tot 1600 v.Chr. – voeren de boten vanaf hier over de Egeïsche Zee naar Troje. Onder het genot van een verfrissing denk ik aan de Ilias en de Odyssee, de oudste Griekse verhalen, waarin Homerus de strijd om Troje beschrijft. Om een gunstige wind naar Troje te krijgen offerde Agamemnon tot woede van zijn vrouw, koningin Klytaemnestra, zijn dochter Iphigeneia. Agamemnon werd na de overwinning op Troje vermoord door zijn vrouw. Het verhaal berust op waarheid. Al sinds de oudheid wordt het wereldwijd op het toneel verteld.
De Venetiaanse fortificatie Palamidi in Nafplion.
Nafplion werd in veel latere tijd door de Venetianen veroverd. Die bouwden op de berg een fort en versterkten ook de haven met een fort, zodat er geen boot zo maar in of uit kon.
Op het eilandje Agioi Theodori in Nafpoli staat het Venetiaanse fort ‘Passage’, nu bekend onder de naam Bourtzi.