Een grafheuvel uit 2.000 v. Chr..
Zo’n vijfduizend jaar v. Chr. beginnen we een steeds duidelijker beeld te krijgen van de mensheid. Dit is het tweede deel van de korte serie De historie van ons ontstaan. Na de IJstijd doorkruisen groepen jagers-verzamelaars ons gebied. Rondtrekkende stammen vestigen zich omstreeks 4.900 v.Chr. op vruchtbare grond en bij visrijk water.
Pot van bandkeramiek.
Deze kolonisten smeedde algauw onderlinge banden tussen de verschillende stammen. Ze hielden vee, bouwden houten huizen en maakten gebruik van stenen gereedschappen. Om onduidelijke redenen vertrokken ze soms snel, zoals de Rössen, een volk van bandkeramisten. Behoudens enkele grafvelden zijn van dit volk weinig sporen teruggevonden. Andere boerenstammen lieten veel grafheuvels en hunebedden na. Hunebedden dateren van 4.000 tot 3.000 v. Chr., daarmee zijn ze ouder dan de Egyptische piramides, waarvan de eerste uit 2.600 v. Chr. stamt. Rond 1.200 v. Chr. – late Steentijd – ontstonden hier veel grafheuvels met daarin (een) urn(en) gevuld met crematieresten.
Urn uit de Steentijd.
IJzer
Armringen uit de Bronstijd.
De vondst van koper en tin, de belangrijkste grondstoffen voor brons, en later ijzeroer, bracht een eind aan de Steentijd. Vanaf 750 v. Chr. begon de wereld er anders uit te zien. IJzer bleek perfect voor wapens, gereedschappen en sieraden. We eerden de goden en ijzeren voorwerpen dienden als offergoed. Het smeden van ijzer tot wapens en gebruiksartikelen leverde veel geld op, daardoor ontstonden macht en aanzien.
De machtigen ontvingen na hun dood een fraaie urn. Bijzetting volgde in een grote grafheuvel, versierd met bijzondere giften, zoals een opgerold zwaard, paardentuigbeslag en sieraden.
In 58 v. Chr., marcheerden Romeinse legioenen de Lage Landen binnen. Er ontstonden legerkampen. Voor de voeding van de duizenden soldaten bedachten de Romeinen de planmatige landbouw. Noordelijker dan hier zijn ze nooit gekomen. Ze probeerden het wel, maar tevergeefs. In 9 n. Chr. sloeg een coalitie van Germaanse stammen de Romeinen terug bij Kalkriese nabij Osnabrück, waarover later meer.