De Russische president Vladimir Poetin verkoopt zijn agressieve politiek bijzonder goed. Trump geeft hem het gevoel ‘de winnaar’ te zijn van de oorlog in Oekraïne, dat doet hij door de schuld van de oorlog bij Oekraïne te leggen. Maar iedereen, ook Poetin, weet dat dit nonsens is. Toch klinkt in Rusland dat dit de naakte waarheid is, zij hebben het nooit anders uitgelegd.
Rusland heeft de inval in Oekraïne schromelijk onderschat. Het land is de verliezer. De Oekraïners verdienen alle lof voor hun heldhaftig verzet. Poetins inval deed ze beseffen dat Oekraïne een natie is, een democratie die sterke banden heeft met het Westen.
Het armetierige Russische leger, aangevuld met buitenlandse huurlingen, moddert daar al drie jaar meter na meter voort, het moet dan weer meters terug onder achterlating van tienduizenden doden en gewonden. Het Russische leger, ooit als ‘roemrucht’ aangeprezen, bestaat grotendeels voornamelijk uit criminelen en huurlingen, die vooral dienen als kanonnenvoer.
Massale aanval
Toch zal Poetin niet gauw stoppen met vechten. Pas als zijn machtsbasis geen gevaar loopt is er kans op een deal. Daarna geeft een herstel van zijn leger hem opnieuw de mogelijkheid tot het zaaien van onrust. Dictators kunnen niet zonder reuring, het vormt de basis van hun bestaan.
Een Russische aanval op de door de EU beschermde NAVO valt niet uit te sluiten, maar het zou hoogst opmerkelijk zijn. Trump drijft de EU naar zelfverdediging, dat is geen slechte zaak. Straks is de EU mans genoeg om op eigen benen te staan. Haar economisch machtscentrum groeit uit tot een defensief schild. Iedere aanval op de EU/NAVO zou een massale tegenaanval uitlokken. Poetin zal dat risico niet nemen, want het kost hem zijn machtspositie.