Het is gemakkelijk om terug te kijken. Laat ik een poging doen om ver vooruit te kijken. Stel je voor: hoe ziet Nederland er uit over pak weg 100.000 jaar. Door de stijging van de zeespiegel en de daling van het land ligt West-Nederland dan onder water. De zee heeft ons bestaan bedekt met dikke lagen zeeklei. In het achterland ziet het er niet veel anders uit, de rivieren zijn door de dijken gebroken. Het land is grotendeels bedekt met massa’s grind, klei en zand.
Dat is het meest voor de hand liggende scenario. Of er dan nog mensen zijn valt onmogelijk te zeggen. Maar als ze er zijn, dan vooral op de hoger gelegen delen. Over hoe ze daar leven doe ik geen uitspraak.
Natuurlijk is het mogelijk dat dit scenario aan ons voorbijgaat. Er kan zich zo maar een nieuwe techniek voordoen die tot nieuwe inzichten leidt en tot een andere manier van leven. Hoe dan ook, zolang er mensen zijn is er politiek en die is altijd grillig en onvoorspelbaar.
Verdeeld
Kijken we naar vandaag dan is de wereld hopeloos verdeeld. De economische groeiers, de BRICS-landen, staan recht tegenover economische reuzen als de Verenigde Staten en de EU. In Oekraïne en Israël dendert de oorlog door. Tussen China en Taiwan is het onrustig. Wederom klinkt de roep om atoomgeweld. Die massamoordwapens staan klaar voor gebruik. Een alles vernietigende atoomaanval valt nooit uit te sluiten.
Stel, er zijn mensen die zo’n aanval overleven. Daar kan een archeoloog tussen zitten. En het is 100.000 jaar na nu. Die archeoloog boort een 400 meter diep gat. Bij zijn veldonderzoek stuit hij op de laag waarin wij in deze tijd leven. In de rood geleurde grond – ontstaan door het roestproces van ijzer – vindt hij niet alleen radioactieve-koolstof van atoomexplosies, maar ook milieuverontreinigende stoffen afkomstig uit onze sterk vervuilende industrie en bijzondere, tevens onverwoestbare, metalen uit mobiele telefoons.
Duister
Voorspellen is natuurlijk onmogelijk. Een dag vooruitkijken kan, een maand, desnoods ook een jaar. Op de achtergrond speelt altijd het duistere onverwachte. Een ongeluk gebeurt maar zo. Mochten erover 100.000 jaar nog mensen rondlopen met historisch besef, dan kunnen ze met een grondboor ook onze tijd traceren, net als wij de romeinse tijd met zo’n ding naar boven kunnen halen of de periode waarin de allereerste levensvormen zich hebben ontwikkeld.