In deze brief van NSB-leider Anton Mussert, gedateerd 15 mei 1941 bedankte hij kameraadske mevrouw Wyers- van Bussell uit Haarlem voor de hem toegezonden chocolaatjes voor zijn 47e verjaardag.
De brief, geheel in nazi-stijl met de aanduiding Bloeimaand voor de maand mei, is in sterk gebruikte conditie en oogt daardoor echt. Ook de handtekening van Mussert draagt daaraan bij. Op de militariabeurs in Overloon lag de brief veilig onder glas.
De beurs was 14 mei jl., sindsdien heb ik niet meer naar de foto omgekeken. Tot vandaag. Op Google drukte ik de adressant A. Wyers-van Bussell Haarlem in en onmiddellijk verscheen dezelfde brief van Mussert bij de Militaria shop, maar nu in maagdelijk wit met nauwelijks waarneembare vouwen (zie: https://oorlogsspullen.nl/product/original-wwii-dutch-nsb-letter-anton-mussert-2/) . Welke is echt, welke nep? Of is er misschien een kopie bewaard gebleven? Beide brieven zien er bedrieglijk echt uit. Ik ben de prijs van de eerste brief vergeten, maar die lag zeker lager dan de 750 euro die de Militaria shop voor de brief vraagt. In 1942 stuurde mevrouw een taart aan de leider waarop ze wederom een bedankbriefje kreeg, zij het nu zonder het woord Bloeimaand. Die brief is door de Militaria shop voor een mij onbekend bedrag verkocht.
Nep
Nepartikelen op beurzen zijn aan de orde van de dag. Vooral uitrustingsstukken, zoals helmen en uniformen, zijn vaak nep. De handel in zogenaamd oud oorlogsspul groeit en bloeit en is zelfs voor kenners vaak moeilijk te traceren. Daarom koop ik ook nooit iets op zo’n beurs, maar doe liever het volgende.
Jaren geleden maakte ik een toer langs de landingsvelden in Normandië. In de buurt van Falaise klopte ik aan bij een oud treinstation dat niet meer als zodanig dienst deed. In de voormalige vertrekhal annex opslagruimte had de beheerder een ‘museum’ ingericht dat herinnerde aan de felle strijd in de ‘heggen’, die hier zo’n veertig jaar geleden plaatsvond. Het was alsof ik binnenstapte in de grimmige werkelijkheid van toen.
Helmen genoeg
Er stond van alles dat de beheerder in de loop der tijd had verzameld: landingsboten, jeeps, delen van vliegtuigen, daartussen lagen en stonden allerlei soorten wapens en munitie, zelfs een Amerikaanse tank. Met zijn voet schoof de verzamelaar een grote stapel Duitse helmen naar voren. Hij gebaarde dat ik er een mocht uitzoeken. Nee, hij wilde er geen cent voor hebben.
Verdomme, zag hij dan niet dat het allemaal origineel was? Zelfs de initialen van de onbekende helmdrager stonden met witte letters in de helm die ik in mijn handen hield. De eigenaar haalde zijn schouders op. ‘Helmen vind ik hier genoeg’, was het enige dat hij zei. Bij het einde van de rondgang sloot hij de deur van de hal. Ik stopte hem 20 Franse Frank toe die hij zonder commentaar in zijn zak liet glijden. Ik heb die helm nog altijd en die stijgt in waarde. Tegenwoordig ben je voor een mooi origineel exemplaar toch algauw zo’n 500 euro kwijt.