Zeggen de aandeelhouders ja dan vertrekt Shell naar het Verenigd Koninkrijk. Bij monde van minister Blok (EZ) toont Nederland zich ‘onaangenaam verrast’. We verliezen een icoon, vooral een kapitaalkrachtige onderneming, van origine een oer-Nederlands bedrijf, opgericht in 1890, maar ook een vervuiler eerste klas.
Op de COP 26 in Glasgow drong premier Rutte aan op actie om het milieu te sparen, maar nu omarmen we een rasechte mega-vervuiler. Alsjeblieft, Shell blijf Nederlands-Brits wordt niet Brits, klinkt het. En we hebben er veel voor over. Zelfs het schrappen van de dividendbelasting, bracht Blok in.
Daartegen is weerstand vanuit de politiek. Het uitgespaarde geld – 1,9 miljard euro – kunnen we beter inzetten voor maatschappelijke doelen, zoals de woningbouw. Shell ziet geen flexibele toekomst meer in Nederland. Te veel gedoe. Flexibiliteit hebben ze nodig, goed voor de omslag naar duurzaamheid. En dan de werkelijkheid: Shell wil nog jaren olie oppompen en regelt de zaken graag vanuit een voor haar heerlijk belastingklimaat. Bye, bye, Shell!