Mijn reis over de Peloponnesos is ten einde. Op de terugkeer naar Athene rijd ik over de Thessalische vlakte, die ooit een binnenzee is geweest. Dat is nog steeds zichtbaar aan de door het water uitgesleten zandsteenrotsen. Sinds de negende eeuw beklommen kluizenaars deze rotsen om hier in volledige afzondering te kunnen leven. Op de toppen verrezen kloosters. De naam van dit duizelingwekkend oord is Meteora, Hoog Verhevene.
Het vervoer op de Meteora gaat tegenwoordig met een kabelbaan.
De pieken reiken hier tot 623 meter hoog. Touwen en houten ladders werden gebruikt om de materialen voor de bouw van de kloosters omhoog te brengen. Van de 24 kloosters zijn er nu nog maar zes over. Tijdens de Turkse overheersing in de achttiende eeuw waren de kloosters een toevluchtsoord voor Grieken, in de Griekse onafhankelijkheidsoorlog een plek voor niet-combattanten, toen voor verzetsstrijders in de Tweede Wereldoorlog en vervolgens fungeerde ze als schuilplekken voor deelnemers aan de Griekse burgeroorlog (1946 – 1949).
Mega Meteoron.
In 1356 verscheen op de hoogste berg een kapel, dat was de aanzet voor de bouw van een groot klooster – de Mega Meteoron – , het is het centrum van het orthodoxe leven in Thessalië.
Rousanouklooster.
Op bovenstaande foto zie je het Rousanouklooster uit 1288, het is gewijd aan de Heilige Barbara – beschermster tegen brand en bliksem. Op het terrein is nauwelijks genoeg ruimte om je kont te keren.
Agia Triada.
Dit (boven) is het Drievuldigheidsklooster Agia Triada uit de tweede helft van de vijftiende eeuw. Het komt onder meer voor in de Bondfilm For Your Eyes Only.
Agios Stefanos.
Hier vlakbij is Agios Stefanos, een klooster uit 1192. Sinds 1961 is het een nonnenklooster en dat is opvallend, want daarvoor was het vrouwen streng verboden zelfs maar de Meteora te betreden. De nonnen knapten het vervallen klooster grondig op en maakten er weer een levendig geheel van.