REDCOM

In Nederland zul je weinig behoefte hebben aan een apparaat dat drinkwatermaker kan maken. Maar ga je de bush in of varen op zee dan zijn die apparaten van levensbelang. Je staat er misschien niet zo bij stil maar slechts drie procent van al het water op aarde is zoet, de rest is zout. En van dat zoete water is slechts anderhalf procent bruikbaar voor consumptie.

Zeewater drinken is dodelijk. Wie op zee niet droog wil staan zorgt voor voldoende zoet water,. Gebruik bij nood een ontziltingsapparaat.

In de bush kun je water filteren en daarna drinken met behulp van de Katadyn Pocket waterfilter – € 339,95. Maar wat doe je op zee? Zeewater bevat zo’n 35 gram zout per liter daar krijg je hoge bloeddruk van, het leidt tot uitdroging en nierfalen wat je dood betekent. Niet leuk. Wie slim is neemt tijdens zeetochten zoet water mee. In noodgevallen gebruik je een ontziltingsapparaat – de Katadyn Survivor 06 LS – € 1275. Je perst door flink te pompen – veertig keer per minuut – zout water onder hoge druk door een membraan dat het zout tegenhoudt en je krijgt drinkwater.

Waterdamp

In plastic verpakt drinkwater voor reddingsboten.

Dat proces kan ook in het groot. Dan gebeurt de omzetting van zee- in zoetwater door destillatie. Bij het koken ontstaat zoutloze waterdamp, dat is het drinkwater. Zo doen ze het in het Midden-Oosten. Daar is weinig grondwater maar wel veel energie. En hiervoor heb je juist veel energie nodig, dagelijks wel vijftien tot dertig kilowattuur – in Nederland verbruiken we dagelijks twee tot vier kilowattuur. Via de mechanische membraamtechnologie gaat ontzilten sneller, maar ook dan ben je veel energie kwijt. Wat leren we hiervan? Er is meer zout dan zoet water. Mocht er ooit een gebrek aan zoet water ontstaan dan hebben we het zeewater keihard nodig. Maar om het  op een rendabele manier zoet en daarmee drinkbaar te maken moet de energiebehoefte drastisch omlaag.

Maandag zijn de Servische president Vučić en de Kosovaarse premier Kurti akkoord gegaan met het Frans-Duitse plan om de betrekkingen tussen beide landen te normaliseren. Josep Borell, de hoge vertegenwoordiger voor buitenlands beleid en veiligheid, is  tevreden maar er is niets officieel, want er is nog niks ondertekend. Om Servie aan de uitvoering van het plan te houden bevestigt de EU dat er ook helemaal niet meer over gepraat hoeft te worden noch  ondertekend.

Afwijzing van het plan zou geleid hebben tot stopzetting van de EU-onderhandelingen met Servië. In het plan is onder meer vrij reizen tussen Servië en Kosovo geregeld, evenals de vrijheid om op elkaars grondgebied te werken. Kosovo mag zich aansluiten bij internationale organisaties, zoals de VN. Partijen hebben elkaar mondeling toegezegd de overeenkomst op generlei wijze te verstoren. Maar er doemen problemen op. De 1,8 miljoen Albanezen in Kosovo zien geen heil in het Servische plan om in Kosovo een alliantie te vormen van tien Servische gemeenten. Dat zou leiden tot zelfbestuur van de honderdduizend Serviërs in Kosovo en daar komen de Albanezen heftig tegen in verzet. President Vučić is dan ook helemaal niet van plan het plan formeel te bekrachtigen zolang er geen Gemeenschap van Servische Gemeenten is – een voorstel uit het Akkoord van Brussel (2013) dat steeds is uitgesteld.

Heldendichten en treurliederen laven de Servische ziel. Langs wegen in Servie zie je vaak oeroude grafstenen die lucht geven aan dit verlangen.

Bakermat

Voor Servië is Kosovo de bakermat, het  staat vol met Servische kloosters en er is het slagveld Kosovo Polje, aanleiding voor tal van helden- en treurliederen die garant staan voor Servisch nationalisme. De Serviërs willen Kosovo nooit kwijt. Maar dat is nu wel gebeurd, want door mondeling akkoord te gaan met het Frans-Duitse plan is Kosovo nu in feite een onafhankelijke staat geworden. De op de EU gerichte Servische politicus Zdravko Ponoš is opgetogen dat Vučić de onafhankelijkheid van Kosovo heeft erkent. Vučić zelf ziet dat anders. Jarenlang heeft hij gezegd dat Kosovo Servisch blijft en ook nu houdt hij eraan vast, al is de zaak beklonken. De nationalisten beschuldigen hem van verraad. Door vast te blijven houden aan Kosovo – dat zich in 2008 onafhankelijk verklaarde – als deel van Servië is hij in een doodlopende straat beland. Het zal hem veel moeite kosten – gedacht wordt aan nieuwe verkiezingen – om eruit te komen.

Donderdag 24 februari 2022 staat te boek als een gitzwarte dag voor de wereld. Onder het valse voorwendsel dat Oekraïne genocide pleegt op etnische Russen viel het Russische leger het land binnen. President Poetin ontkent dat er een oorlog aan de gang is, hij spreekt van een ‘speciale militaire operatie tegen het nazibewind in Oekraïne’.

Leopard 1 V-tank.

Nu een jaar later blijkt het Russische leger niet meer te zijn dan een schietschijf. Er sneuvelden tienduizenden Russische en Oekraïense soldaten maar de oud-KGB’er Vladimir Poetin geeft niet op. Meedogenloos, ijskoud en cynisch zwiept hij met zijn voorhamer in het rond. Het kan hem niet schelen hoeveel soldaten er sterven, alleen de overwinning telt. Zijn land gaat gebukt onder de zwaarste sancties. Banken en staatsbedrijven zijn ongenadig hard geraakt maar het Kremlin geeft geen krimp.

Het is de zoveelste ellende van Poetin die al 24 jaar de autoritaire oppergezaghebber van Rusland is. In 2007 verklaarde hij op de Vredesconferentie in München dat de uitbreiding van de NAVO  ‘als een ernstige provocatie het wederzijds vertrouwen aantast’. Hij overviel Georgië, richtte een bloedbad aan in Tsjetsjenië, bezette de Krim, schoot MH17 uit de lucht en liet tegenstanders, zowel politici als journalisten, vermoorden of onder verschrikkelijke omstandigheden opsluiten.

NEW START

Doorsnee-tekening van een F16-straaljager aan de slang van een brandstofvliegtuig.

De opschorting van het NEW START-VERDRAG plaatst het land in een afzonderingspositie. Dwars door Europa is een nieuw ‘ijzeren gordijn’ ontstaan. Ter verdediging kan het Westen niets anders doen dan Oekraïne vol proppen met steeds zwaardere wapens. Duitse Leopard-tanks, Panther-tanks, Amerikaanse Abrams, Franse Le Clercs en Britse Challengers. Ook voor de levering van luchtafweer staat alles paraat, maar voor straaljagers, de F16’s, is het nog veel te vroeg. Terwijl juist deze ongelooflijk wendbare toestellen het verschil kunnen maken. De Fighting Falcon is een razendsnel vliegend fort dat niet alleen schiet maar ook communiceert met de grondtroepen. Al is het vliegen wel een dingetje en ook het onderhoud vergt de nodige kennis. De Nederlandse F16’s vliegen dit jaar hun laatste routes, in 2024 maakt zijn opvolger de F35 zijn entree.