REDCOM

Iedereen kent hem, iedereen gebruikt hem of heeft hem wel eens gebruikt: de veiligheidsspeld. De uitvinder ervan was een opmerkelijke man, een duizendpoot die de wereld tal van nuttige gebruiksvoorwerpen schonk. Hij verkocht zijn patenten voor een appel en een ei, soms vroeg hij zelfs helemaal geen octrooi aan.

Buitennissige Safety pins uit het Amerikaanse leger in de Tweede Wereldoorlog.

De naam van deze bijzondere Amerikaanse uitvinder is Walter Hunt, een werktuigbouwkundig ingenieur uit New York. Hunt, geboren op 29 juli 1796, baseerde zijn veiligheidsspeld (1849) op de Romeinse fibula van rond drieduizend tot 1200 voor Christus, oorspronkelijk was het een ontwerp van de Mycenen op de Griekse Peloponnesos. Hunt realiseerde zich niet de enorme importantie van de metalen prikker en verkocht het patent voor 400 dollar aan W.R. Grace and Company, een bedrijf waaraan hij 15 dollar schuldig was. Het behoeft geen uitleg dat ze daar al snel miljoenen dollars verdiende aan de fabricage van safety pins.

Geen geldjager

Ook anderszins was Hunt een opmerkelijke uitvinder. Hij vond – en dat is opmerkelijk – het ene na het andere voorwerp uit dat we nog steeds gebruiken. Denk aan de stiksteek naaimachine, de messenslijper, de straatveegmachine, de trambel, de vulpen en een voorloper van het Winchester repeteergeweer. Maar daarmee is de lijst lang niet compleet. Het zou hier te ver voeren om al zijn vernuftige ideeën te registreren (zie daarvoor https://en.wikipedia.org/wiki/Walter_Hunt_(inventor)). Een ding staat echter vast: Hunt had geen lak aan geld, maar hij er joeg er ook niet op. Octrooien deed hij vaak voor een habbekrats van de hand waardoor hij royalty’s misliep.

Hunt overleed op 8 juni 1859. Voor de uitvinding van de veiligheidsspeld staat zijn naam sinds 2006 in de National Inventors Hall of Fame in Virginia.

Veel bezoek aan het Historisch Festival op 9 en 10 juli 2022 in Doorn. Na twee jaar vanwege corona verstek te hebben moeten laten gaan waren binnen- en buitenlandse Re-enactmentgroepen weer terug bij het voormalige huis van de Duitse ex-keizer Wilhelm II.

Verpleegsters met hondenkar uit WO I.

Historische gebeurtenissen, daaronder zwaardvechten, hevig kanongebulder, muziek en zang vulden het terrein. Het is interessant te zien hoe nauwkeurig, zeg maar gerust uiterst nauwkeurig, de deelnemers hun bestaan in de uitgebeelde tijdvakken, van de prehistorie tot en met de Tweede Wereldoorlog, weergeven. Petje af! Franse verpleegsters uit WOI namen zelfs een hondenkar mee. Nederlandse vrouwen vertelden hartstochtelijk over hun hobby, het berijden van stokoude vooroorlogse motoren. En de huurlingen uit het leger van Oranje maakten overduidelijk meer geïnteresseerd te zijn in pegels dan in het behoud van Nederland.

Romeinse soldaat in gesprek.

Kanonnen dreunden en lieten de ramen van de Oranjerie, het museumrestaurant, trillen. Over de paden flaneerden tal van dames en heren in de stijl van hun tijd. Het festival begon bij de prehistorie met tenten van dierenhuid. Het eindigde met het geronk van oude legervoertuigen. De deelnemers waren dolblij dat het eindelijk allemaal weer kon. Want twee jaar corona was toch wel een hele beproeving. Zie deze video voor een impressie:

Dat de wereld voortdurend verandert is geen nieuws, want verandering is een natuurlijk proces. Maar wat mij wel benauwt is de alsmaar toenemende spanning in Oekraïne. Na bijna vijf maanden ziet het er niet naar uit dat de oorlog daar snel voorbij is. De strijd verhevigt en het is helemaal de vraag of en wanneer hij zal overslaan naar landen die aangesloten zijn bij de NAVO.

Wat dat betreft komen er uit Moskou geen opbeurende geluiden. Zo heeft de Doema bepaalt dat niet alleen de Donbas maar ook de rest van ‘het afvallige’ Oekraïne hoe dan ook terug moet in de schoot van de beer. Inmiddels heeft het Russische Lagerhuis zijn oog laten vallen op de Baltische staten Estland, Letland en Litouwen. Ja, ook die moeten terug in het ruwe kielzog van de Russische macht. Polen en Moldavië staan ook op de wensenlijst. De Baltische landen en Polen zijn NAVO-leden. Een vijandige aanval op een van hen kan het begin zijn van een grote oorlog waar in elk geval alle NAVO-landen bij betrokken zijn.

Onruststoker

Gaan we ervanuit dat dit niet gebeurt dan nog leidt de huidige situatie tot een uiterst strenge oost-west-deling die sterk doet deken aan de situatie tijdens de Koude Oorlog. Voor het Westen is Rusland de vijand. Toch staat Rusland er niet alleen voor, zo heeft het land vrienden in Afrika, waar twaalf landen dingen naar Russische gunsten (vooral de levering van goedkoop graan is daar in trek), en dan is er Azië, waar China de grote vriend is, en Zuid-Amerika waar vooral autocratische regimes – en dat zijn ze daar vrijwel allemaal – Poetin een topper vinden. Ook in Europa heeft Rusland bewonderaars. Neem Servië, het land dat Poetin gebruikt als onruststoker in de EU en de Balkan. Servië beroept zich voortdurend op zijn eeuwenlange vriendschap met Rusland, maar het vergeet dat dat ook geldt voor andere landen op de Balkan. En die landen hebben wel sancties afgekondigd tegen Rusland. Servië weigert dat pertinent. Met die houding heeft ze zich in de eigen voet geschoten. Brussel heeft  voortdurend op sancties gehamerd en nu er niks gebeurt laat ze het land links liggen. In dat opzicht is het 1-0 voor Poetin. Hij beloonde Servië met de levering van goedkoop gas. De gewillige Servische president Vucic versterkte zijn leger grotendeels met Russisch materieel. Het ‘zogenaamde Kosovo’, zoals Vucic het noemt, trapt hij met steun van Rusland en China voortdurend tegen de schenen. De angst voor een ingrijpend incident is steeds nabij. Zo rommelt het voortdurend op de Balkan, maar dat is geen nieuws, want het rommelt er al eeuwen.

Ziek

De hele situatie zou maar zo kunnen veranderen als Poetin van het wereldtoneel verdwijnt. Kunnen, want de kans dat hij opgevolgd wordt door een nog kwaadaardiger leider is niet uitgesloten. Vergeet niet, Rusland is al van oudsher geen gemakkelijk land, de ellende giert er rond. Laat ik dit buiten beschouwing, dan blijft de vraag of Poetin door de oorlog zijn status kan verliezen. Niets is uitgesloten, maar hij zit zo vast in het zadel dat statusverlies bijna ondenkbaar is. Blijft over die andere mogelijkheid: hij is ziek, doodziek. Geruchten daarover komen uit de diplomatieke hoek en zelfs van zijn vertrouwelingen, de oligarchen. Is deze bijzondere militaire operatie zijn laatste stuiptrekking? Geen mens die het zeker weet, maar als ik de geruchten rook noem, dan is er ook vuur.