Oud Utrecht, de Oude Gracht.
Om de een of andere reden doet de vrieskou mij verlangen naar stokoude verhalen over heksen, weerwolven en witte wieven. In het licht van de ondergaande zon ijlen ze door besneeuwde bossen, de naakte velden bedekkend met dichte mist.
Lulkoek, ik weet het. Al die verhalen zijn ontsproten uit onwetendheid. De rivieren en de bergen zijn ontstaan door sterke reuzen, anders kan het niet. Hoe makkelijk is dat? Zo creëer je je eigen realiteit die past zo lang het duurt, dat spreekt. Zo ging het in oude tijden.
Complottheorie
Tegenwoordig doen we hetzelfde maar noemen het complottheorieën. Duistere complottheorieën komen vooral voor in rechts-extremistische groepen die niets op hebben met de feiten. Feiten zijn ballast, ze maken liever hun eigen verhaal en zonderen zich af van de reguliere maatschappij. Tijdens de coronacrisis beschuldigden ze ‘de mainstream(massa)media’ van het aanwakkeren van een angstcultuur. Media=virus was een sticker die ik toen veel tegenkwam.
In sagen zorgen duivels en heksen voor ongerief. Tegenwoordig bestaat er een reële plaag met de naam QAnon, een organisatie die complottheorieën aanwakkert en waar duizenden mensen in geloven maar die volledig gebaseerd zijn op drijfzand en lulkoek. Dan hou ik het toch maar liever bij echte sagen en oogstrelende beelden van weleer. Zoals bovenstaand schilderij van Utrecht in vervlogen dagen met op de achtergrond de dom en rustend op pilaren de nog altijd bestaande Winkel van Sinkel.